Χειμώνας και σα να έχει πέσει η
διάθεση μας κάπως. Το να μπούμε κάτω από τα παπλώματα και να δούμε
ταινίες ή σήριαλ που έτσι και αλλιώς έχουμε δει σε επανάληψη φαντάζει
για μας η ιδανική βραδιά. Ούτως ή άλλως νιώθουμε κουρασμένοι και
κακόκεφοι.
Όλα μας φαίνονται βουνό, ακόμα και ο καφές με εκείνον τον φίλο που μέχρι χθες μας έκανε να γελάμε. Το χόμπι που ξεκινήσαμε γεμάτοι ενθουσιασμό τώρα μας φαίνεται κάπως βαρετό. Στο μυαλό μας αντί για “θέλω” περισσότερο κυριαρχεί ένα “πρέπει”.
“Πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι”, “πρέπει να πάω να πληρώσω αυτόν το λογαριασμό”, “πρέπει να δουλέψω”, ακόμα και “πρέπει να βγω μια βόλτα”… και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί με όλα εκείνα που απαρτίζουν την καθημερινότητά μας και μέχρι πρότινος τα κάναμε με ευχαρίστηση ή ακόμα και με αδιαφορία (γιατί πόσο προσωπική ευχαρίστηση πραγματικά μπορεί να έχει η τακτοποίηση λογαριασμών;).
Αν τα παραπάνω σας θυμίζουν κάτι, τότε δεν αποκλείεται να υποφέρετε από μια ήπια μορφή κατάθλιψης, η οποία εμφανίζεται όταν η μέρα αρχίζει να μικραίνει και τη θέση της παίρνει πιο νωρίς το σκοτάδι. Ειδικά αν είσαι γυναίκα, αφού οι στατιστικές έχουν δείξει ότι το γυναικείο φύλο υποφέρει από εποχιακή κατάθλιψη 4 φορές παραπάνω από ότι οι άντρες (αν και όταν κάποιος άντρας νοσήσει τα συμπτώματα είναι πολλές φορές πιο σοβαρά).
Φαίνεται πώς το φως του ήλιου είναι υπεύθυνο όπως έχει αναφερθεί και σε προηγούμενο άρθρο μου (Άνοιξη και καλός καιρός… η θεραπευτική δύναμη του ήλιου) για τα επίπεδα της σεροτονίνης στο σώμα μας. Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής υπεύθυνος μεταξύ άλλων για την καλή μας διάθεση και έχει άμεση σχέση με την ψυχοβιολογία πολλών ψυχικών παθήσεων (όπως η κατάθλιψη). Η έλλειψη ηλίου επίσης φαίνεται πως επιδρά και στα επίπεδα της μελατονίνης στο σώμα μας αφού τα αυξάνει. Το αποτέλεσμα; αίσθημα υπνηλίας και κόπωσης. Άσχημη διάθεση. Τέλος, ο κιρκάδιος ρυθμός του σώματος μας αλλάζει με την έλευση του χειμώνα και αυτό με τη σειρά του μπορεί από μόνο του να οδηγήσει σε μεταβολές στη διάθεση μας. Όλα αυτά βέβαια πάντα σε συνάρτηση με γενετικούς παράγοντες που καθορίζουν το πώς τα παραπάνω θα μας επηρεάσουν.
Το σημαντικό σε όλα αυτά είναι να μη το βάζουμε κάτω και να συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μπορούμε να βρούμε ενδιαφέροντα στην καθημερινή μας ζωή. Μια βόλτα στον ήλιο ή η καλή διατροφή μπορούν να βοηθήσουν. Το να επιλέξουμε να πάμε μια βόλτα με μια καλή παρέα -ακόμα και αν φαίνεται ότι χρειάζεται προσπάθεια για να το αποφασίσουμε- μπορεί να φτιάξει τη διάθεση μας.
Η τακτική σωματική άσκηση βοηθά στη ρύθμιση του άγχους ώστε να μην επιβαρύνουμε ακόμα περισσότερο με αυτό την ήδη καταθλιπτική μας διάθεση. Πιο σημαντικό όμως από όλα, είναι να γίνουμε ο καλύτερος φίλος του εαυτού μας. Γιατί στα δύσκολα είναι σημαντικό να τον στηρίζουμε και να τον αποδεχόμαστε χωρίς όρους. Είναι λάθος το να προσπαθούμε να τρέξουμε μακριά από τα συναισθήματα που μας δυσκολεύουν ή να αντιστεκόμαστε σε αυτά. Δηλαδή να προσπαθούμε να μη νιώθουμε έτσι. Από την άλλη όμως, μπορούμε να πάρουμε την απόφαση να κάνουμε κάτι για αυτό. Γιατί τελικά, είναι ζωτικής σημασίας, να μην αφήσουμε τα άσχημα συναισθήματα που βιώνουμε, να προσδιορίσουν το ποιοι είμαστε σαν άνθρωποι και να καταλήξουμε έτσι να χάσουμε το προσωπικό μας νόημα.
Όλα μας φαίνονται βουνό, ακόμα και ο καφές με εκείνον τον φίλο που μέχρι χθες μας έκανε να γελάμε. Το χόμπι που ξεκινήσαμε γεμάτοι ενθουσιασμό τώρα μας φαίνεται κάπως βαρετό. Στο μυαλό μας αντί για “θέλω” περισσότερο κυριαρχεί ένα “πρέπει”.
“Πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι”, “πρέπει να πάω να πληρώσω αυτόν το λογαριασμό”, “πρέπει να δουλέψω”, ακόμα και “πρέπει να βγω μια βόλτα”… και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί με όλα εκείνα που απαρτίζουν την καθημερινότητά μας και μέχρι πρότινος τα κάναμε με ευχαρίστηση ή ακόμα και με αδιαφορία (γιατί πόσο προσωπική ευχαρίστηση πραγματικά μπορεί να έχει η τακτοποίηση λογαριασμών;).
Αν τα παραπάνω σας θυμίζουν κάτι, τότε δεν αποκλείεται να υποφέρετε από μια ήπια μορφή κατάθλιψης, η οποία εμφανίζεται όταν η μέρα αρχίζει να μικραίνει και τη θέση της παίρνει πιο νωρίς το σκοτάδι. Ειδικά αν είσαι γυναίκα, αφού οι στατιστικές έχουν δείξει ότι το γυναικείο φύλο υποφέρει από εποχιακή κατάθλιψη 4 φορές παραπάνω από ότι οι άντρες (αν και όταν κάποιος άντρας νοσήσει τα συμπτώματα είναι πολλές φορές πιο σοβαρά).
Φαίνεται πώς το φως του ήλιου είναι υπεύθυνο όπως έχει αναφερθεί και σε προηγούμενο άρθρο μου (Άνοιξη και καλός καιρός… η θεραπευτική δύναμη του ήλιου) για τα επίπεδα της σεροτονίνης στο σώμα μας. Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής υπεύθυνος μεταξύ άλλων για την καλή μας διάθεση και έχει άμεση σχέση με την ψυχοβιολογία πολλών ψυχικών παθήσεων (όπως η κατάθλιψη). Η έλλειψη ηλίου επίσης φαίνεται πως επιδρά και στα επίπεδα της μελατονίνης στο σώμα μας αφού τα αυξάνει. Το αποτέλεσμα; αίσθημα υπνηλίας και κόπωσης. Άσχημη διάθεση. Τέλος, ο κιρκάδιος ρυθμός του σώματος μας αλλάζει με την έλευση του χειμώνα και αυτό με τη σειρά του μπορεί από μόνο του να οδηγήσει σε μεταβολές στη διάθεση μας. Όλα αυτά βέβαια πάντα σε συνάρτηση με γενετικούς παράγοντες που καθορίζουν το πώς τα παραπάνω θα μας επηρεάσουν.
Το σημαντικό σε όλα αυτά είναι να μη το βάζουμε κάτω και να συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μπορούμε να βρούμε ενδιαφέροντα στην καθημερινή μας ζωή. Μια βόλτα στον ήλιο ή η καλή διατροφή μπορούν να βοηθήσουν. Το να επιλέξουμε να πάμε μια βόλτα με μια καλή παρέα -ακόμα και αν φαίνεται ότι χρειάζεται προσπάθεια για να το αποφασίσουμε- μπορεί να φτιάξει τη διάθεση μας.
Η τακτική σωματική άσκηση βοηθά στη ρύθμιση του άγχους ώστε να μην επιβαρύνουμε ακόμα περισσότερο με αυτό την ήδη καταθλιπτική μας διάθεση. Πιο σημαντικό όμως από όλα, είναι να γίνουμε ο καλύτερος φίλος του εαυτού μας. Γιατί στα δύσκολα είναι σημαντικό να τον στηρίζουμε και να τον αποδεχόμαστε χωρίς όρους. Είναι λάθος το να προσπαθούμε να τρέξουμε μακριά από τα συναισθήματα που μας δυσκολεύουν ή να αντιστεκόμαστε σε αυτά. Δηλαδή να προσπαθούμε να μη νιώθουμε έτσι. Από την άλλη όμως, μπορούμε να πάρουμε την απόφαση να κάνουμε κάτι για αυτό. Γιατί τελικά, είναι ζωτικής σημασίας, να μην αφήσουμε τα άσχημα συναισθήματα που βιώνουμε, να προσδιορίσουν το ποιοι είμαστε σαν άνθρωποι και να καταλήξουμε έτσι να χάσουμε το προσωπικό μας νόημα.
